De opdracht om een culturele instantie te bezoeken daagt me uit. De keuze is niet gemakkelijk. Bij enkele organisaties ken ik mensen die er werken: koning kevin, zzmogh en woesh. Van muzes ontvang ik de nieuwsbrief. Met Wock heeft onze school al samen gewerkt. Bij Wisper voel ik mij kind aan huis. Ik kan mezelf er muzisch verrijken in een aangename en gezellige sfeer.
Ik kies Ambrosia's tafel. Ambrosia's tafel hoorde ik via de opleiding al heel wat positiefs. Dat zo'n organisatie zich in Gent bevindt en ik over het bestaan zelfs nog niks gehoord heb? Dit kan toch niet! In een lezing over Muzische vorming door ... hoorde ik het ook al vallen. Dit kan geen toeval zijn, ik wil er naar toe!
Ik bezoek de website. De filosofische onderbouw valt onmiddellijk op. Daar ga ik straks verder op in.
Media staat centraal, blijkt op het eerste gezicht. Super, want media daar ben ik op dit moment zo mee bezig. Bovendien is media een struikelblok voor veel leerkrachten en komt het veel te weinig aan bod voor de leerlingen op onze school.
Op het tweede gezicht blijken die media de muzische talen te zijn zoals ik, muzocoach, ze noem. What's in the name? We hebben het over hetzelfde, we verstaan mekaar. Sowieso is media, de taal van het audiovisuele dé taal om de informatie te delen met anderen, op het platform.
Op het platform kan je beelden en video's zien over de meest magnifieke projecten die Ambrosia's tafel heeft gerealiseerd. Naast elk product kan je ook het proces terugvinden. Zo hopen zij op hun beurt om hun visie en aanpak te verspreiden en te laten integreren in tal van organisaties.
Een bezoek brengt verheldering. De opleiding muzocoach is een ideaal excuus om in Ambrosia's Huis de mensen van Ambrosia's Tafel te ontmoeten. De ontvangst is eerder chaotisch. De tijd en ruimte die vrijkomen tijdens het wachten zie ik als een kans om te snuisteren door tal van foto's die aan de muur hangen. Ik herken er projecten uit de stad die mij bij het zien ervan al nieuwsgierig maakten van ... "hoe komen die hier"? Ik praat met medewerkers en onmiddellijk voel ik de sterke filosofie die hier heerst. De drive en de spirit die ik voel is ongelooflijk. Op het platform zie ik films die hun werking concretiseren.
Het verhaal van Reno illustreert hoe deze jongen met autisme zich heeft leren uitdrukken door... het bouwen van installaties met kubussen. Voor hem is het dé manier om te vertellen wat hij denkt. Nog nooit heeft deze jongen zich zo vlot kunnen uiten als met "De ware gedachtenverteller".
De missie van Ambrosia's Tafel is het samen op zoek gaan naar een taal, een medium waar men zich goed in voelt om zichzelf uit te drukken. Dit realiseren vraagt tijd. Geen wonder dat hun werking me verrast. Ambrosia's Tafel kan je niet uitnodigen om een kortstondige activiteit of workshop te doen met kinderen of met leerkrachten. Ambrosia's Tafel wil, als een goede coach, processen in gang zetten en mensen daarin begeleiden. Ze hebben mooie buurtprojecten, maar ook op scholen hebben ze al heel wat gecoacht.
Ook op scholen start Ambrosia's Tafel projecten waarin het de bedoeling is om leerlingen zich te laten uitdrukken in de taal die hen het best ligt. Daarvoor zetten ze heel wat activiteiten op met de leerlingen. Ook met de directie en leerkrachten gaan ze op weg. Een inleidend gesprek over wat de school of de leerkrachten bezig houdt, is de aanleiding om een interessante invalshoek te zoeken.
Zo was er bijvoorbeeld een school die vertelde dat ze over de thuissituatie van de leerlingen zeer weinig wisten. Dat werd het onderwerp om samen op weg te gaan: zinvol en muzisch. Als instap kregen de leerlingen een koffer mee naar huis met een fototoestel, een videocamera, tekenbladen en noem maar op. Allemaal materialen waarmee ze iets over hun "thuis" konden vertellen op een muzische manier, in een taal die ze zelf mochten kiezen. Van daar uit groeide een heel project, op maat van elk kind.
Uren, dagen kan ik snuffelen op de site en op het platform. Ik vind dat zo fantastisch dat Ambrosia's Tafel alle ervaringen wil delen. Ze willen niets liever dan dat mensen hun ideeën en visie overnemen en zelf verder zetten. Zo "waw", wat die bereiken! Het kan niet anders dan dat werken met "Ambrosias Tafel" een lang proces is, een engagement dat je aangaat. Het is immers de bedoeling dat hun missie, hun visie doorstroomt en doordringt tot bij het team en dat het zich uit in een procesgericht, multimediaal werken met de leerlingen. Dit is echt waar ook ik, als muzocoach voor ga.
Ik ben zeer dankbaar voor dit bezoek. Ik ben er dan ook van overtuigd dat ik wil samen werken met Ambrosia's Tafel op mijn school. Mijn team moet er klaar voor zijn en dit komt, heel zeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten