zondag 22 mei 2011
Inspiratie op korenbloem
Korenbloem, de andere type-1-school van ons instituut is voor mij dé inspiratiebron wat muzisch werken betreft. Zelf heb ik er nog even gewerkt, ik ga er zo graag terug. De muzische activiteiten op school als in de klassen vind ik super! Vrijdagnamiddag heb ik genoten van een prachtig schooltoneel. De leerkrachten speelden, soms mochten ook leerlingen meedoen. En àlle muzische talen kwamen aan bod. Hoed af!
Inspiratie op korenbloem
Korenbloem, de andere type-1-school van ons instituut is voor mij dé inspiratiebron wat muzisch werken betreft. Zelf heb ik er nog even gewerkt, ik ga er zo graag terug. De muzische activiteiten op school als in de klassen vind ik super! Vrijdagnamiddag heb ik genoten van een prachtig schooltoneel. De leerkrachten speelden, soms mochten ook leerlingen meedoen. En àlle muzische talen kwamen aan bod. Hoed af!
DRAMA op TEAMbuildingsWEEKEND
Mijn team is op weekend nu. Ik mis het wel. Helaas, drie maal helaas...
Het is de derde keer en als derde keer op een rij staat er 'eventueel' een drama-activiteit op het programma. En ik hoorde dat die ook gisteren is doorgegaan. Super!
Uit de voorbereiding, het drierondenspel:
Eventueel na het eten spelen we het 3-ronden spel.
3-rondespel:
Iedereen schrijft 4 namen van bekende personen figuren op
een papiertje. Dit mag aan niemand getoond worden. De namen gaan in 1 grote pot. Daarna begint het spel. Je gaat per 2 naast elkaar zitten aan de tafel. De pot gaat rond en elk team heeft 30sec. de tijd om de getrokken personen te raden. 1 persoon van elk team neemt 1 naam uit de pot, als die geraden is legt hij/zij die naam aan de kant en neemt een nieuwe. Als de tijd op is wordt de pot doorgegeven en is het aan het andere team. De geraden namen papiertjes) blijven bij diegenen die het geraden hebben.
· Ronde 1: omschrijf die persoon ZONDER de naam (of een deel van de naam) te zeggen, ZONDER iets te zeggen dat begint met een hoofdletter (vb. een land, een eigennaam, tv-programma,…) Je mag niet passen in deze ronde! Weet je het niet, dan laat je de tijd voorbij gaan en gaat het ongeraden briefje terug in de pot.
· Ronde 2: Iedereen telt het aantal geraden personen op en dit wordt genoteerd. Alle papiertjes gaan terug in de pot (dit zijn dezelfde namen!).
Omschrijf die persoon in 1 woord. Dit ZONDER de naam (of een deel van de naam) te zeggen. Je mag wel dingen zeggen die beginnen met een hoofdletter. In deze ronde mag je ook passen!
· Ronde 3: Iedereen telt het aantal geraden personen op en dit wordt genoteerd. Alle papiertjes gaan terug in de pot (dit zijn dezelfde namen!).
Beeld deze persoon uit. Dit ZONDER iets te zeggen. In deze ronde mag je passen!
Einde: Iedereen telt het aantal geraden personen op en dit wordt
genoteerd. Alle punten worden opgeteld en de winnaar is gekend!
vrijdag 20 mei 2011
AMBROSIA'S TAFEL
De opdracht om een culturele instantie te bezoeken daagt me uit. De keuze is niet gemakkelijk. Bij enkele organisaties ken ik mensen die er werken: koning kevin, zzmogh en woesh. Van muzes ontvang ik de nieuwsbrief. Met Wock heeft onze school al samen gewerkt. Bij Wisper voel ik mij kind aan huis. Ik kan mezelf er muzisch verrijken in een aangename en gezellige sfeer.
Ik kies Ambrosia's tafel. Ambrosia's tafel hoorde ik via de opleiding al heel wat positiefs. Dat zo'n organisatie zich in Gent bevindt en ik over het bestaan zelfs nog niks gehoord heb? Dit kan toch niet! In een lezing over Muzische vorming door ... hoorde ik het ook al vallen. Dit kan geen toeval zijn, ik wil er naar toe!
Ik bezoek de website. De filosofische onderbouw valt onmiddellijk op. Daar ga ik straks verder op in.
Media staat centraal, blijkt op het eerste gezicht. Super, want media daar ben ik op dit moment zo mee bezig. Bovendien is media een struikelblok voor veel leerkrachten en komt het veel te weinig aan bod voor de leerlingen op onze school.
Op het tweede gezicht blijken die media de muzische talen te zijn zoals ik, muzocoach, ze noem. What's in the name? We hebben het over hetzelfde, we verstaan mekaar. Sowieso is media, de taal van het audiovisuele dé taal om de informatie te delen met anderen, op het platform.
Op het platform kan je beelden en video's zien over de meest magnifieke projecten die Ambrosia's tafel heeft gerealiseerd. Naast elk product kan je ook het proces terugvinden. Zo hopen zij op hun beurt om hun visie en aanpak te verspreiden en te laten integreren in tal van organisaties.
Een bezoek brengt verheldering. De opleiding muzocoach is een ideaal excuus om in Ambrosia's Huis de mensen van Ambrosia's Tafel te ontmoeten. De ontvangst is eerder chaotisch. De tijd en ruimte die vrijkomen tijdens het wachten zie ik als een kans om te snuisteren door tal van foto's die aan de muur hangen. Ik herken er projecten uit de stad die mij bij het zien ervan al nieuwsgierig maakten van ... "hoe komen die hier"? Ik praat met medewerkers en onmiddellijk voel ik de sterke filosofie die hier heerst. De drive en de spirit die ik voel is ongelooflijk. Op het platform zie ik films die hun werking concretiseren.
Het verhaal van Reno illustreert hoe deze jongen met autisme zich heeft leren uitdrukken door... het bouwen van installaties met kubussen. Voor hem is het dé manier om te vertellen wat hij denkt. Nog nooit heeft deze jongen zich zo vlot kunnen uiten als met "De ware gedachtenverteller".
De missie van Ambrosia's Tafel is het samen op zoek gaan naar een taal, een medium waar men zich goed in voelt om zichzelf uit te drukken. Dit realiseren vraagt tijd. Geen wonder dat hun werking me verrast. Ambrosia's Tafel kan je niet uitnodigen om een kortstondige activiteit of workshop te doen met kinderen of met leerkrachten. Ambrosia's Tafel wil, als een goede coach, processen in gang zetten en mensen daarin begeleiden. Ze hebben mooie buurtprojecten, maar ook op scholen hebben ze al heel wat gecoacht.
Ook op scholen start Ambrosia's Tafel projecten waarin het de bedoeling is om leerlingen zich te laten uitdrukken in de taal die hen het best ligt. Daarvoor zetten ze heel wat activiteiten op met de leerlingen. Ook met de directie en leerkrachten gaan ze op weg. Een inleidend gesprek over wat de school of de leerkrachten bezig houdt, is de aanleiding om een interessante invalshoek te zoeken.
Zo was er bijvoorbeeld een school die vertelde dat ze over de thuissituatie van de leerlingen zeer weinig wisten. Dat werd het onderwerp om samen op weg te gaan: zinvol en muzisch. Als instap kregen de leerlingen een koffer mee naar huis met een fototoestel, een videocamera, tekenbladen en noem maar op. Allemaal materialen waarmee ze iets over hun "thuis" konden vertellen op een muzische manier, in een taal die ze zelf mochten kiezen. Van daar uit groeide een heel project, op maat van elk kind.
Uren, dagen kan ik snuffelen op de site en op het platform. Ik vind dat zo fantastisch dat Ambrosia's Tafel alle ervaringen wil delen. Ze willen niets liever dan dat mensen hun ideeën en visie overnemen en zelf verder zetten. Zo "waw", wat die bereiken! Het kan niet anders dan dat werken met "Ambrosias Tafel" een lang proces is, een engagement dat je aangaat. Het is immers de bedoeling dat hun missie, hun visie doorstroomt en doordringt tot bij het team en dat het zich uit in een procesgericht, multimediaal werken met de leerlingen. Dit is echt waar ook ik, als muzocoach voor ga.
Ik ben zeer dankbaar voor dit bezoek. Ik ben er dan ook van overtuigd dat ik wil samen werken met Ambrosia's Tafel op mijn school. Mijn team moet er klaar voor zijn en dit komt, heel zeker.
Ik kies Ambrosia's tafel. Ambrosia's tafel hoorde ik via de opleiding al heel wat positiefs. Dat zo'n organisatie zich in Gent bevindt en ik over het bestaan zelfs nog niks gehoord heb? Dit kan toch niet! In een lezing over Muzische vorming door ... hoorde ik het ook al vallen. Dit kan geen toeval zijn, ik wil er naar toe!
Ik bezoek de website. De filosofische onderbouw valt onmiddellijk op. Daar ga ik straks verder op in.
Media staat centraal, blijkt op het eerste gezicht. Super, want media daar ben ik op dit moment zo mee bezig. Bovendien is media een struikelblok voor veel leerkrachten en komt het veel te weinig aan bod voor de leerlingen op onze school.
Op het tweede gezicht blijken die media de muzische talen te zijn zoals ik, muzocoach, ze noem. What's in the name? We hebben het over hetzelfde, we verstaan mekaar. Sowieso is media, de taal van het audiovisuele dé taal om de informatie te delen met anderen, op het platform.
Op het platform kan je beelden en video's zien over de meest magnifieke projecten die Ambrosia's tafel heeft gerealiseerd. Naast elk product kan je ook het proces terugvinden. Zo hopen zij op hun beurt om hun visie en aanpak te verspreiden en te laten integreren in tal van organisaties.
Een bezoek brengt verheldering. De opleiding muzocoach is een ideaal excuus om in Ambrosia's Huis de mensen van Ambrosia's Tafel te ontmoeten. De ontvangst is eerder chaotisch. De tijd en ruimte die vrijkomen tijdens het wachten zie ik als een kans om te snuisteren door tal van foto's die aan de muur hangen. Ik herken er projecten uit de stad die mij bij het zien ervan al nieuwsgierig maakten van ... "hoe komen die hier"? Ik praat met medewerkers en onmiddellijk voel ik de sterke filosofie die hier heerst. De drive en de spirit die ik voel is ongelooflijk. Op het platform zie ik films die hun werking concretiseren.
Het verhaal van Reno illustreert hoe deze jongen met autisme zich heeft leren uitdrukken door... het bouwen van installaties met kubussen. Voor hem is het dé manier om te vertellen wat hij denkt. Nog nooit heeft deze jongen zich zo vlot kunnen uiten als met "De ware gedachtenverteller".
De missie van Ambrosia's Tafel is het samen op zoek gaan naar een taal, een medium waar men zich goed in voelt om zichzelf uit te drukken. Dit realiseren vraagt tijd. Geen wonder dat hun werking me verrast. Ambrosia's Tafel kan je niet uitnodigen om een kortstondige activiteit of workshop te doen met kinderen of met leerkrachten. Ambrosia's Tafel wil, als een goede coach, processen in gang zetten en mensen daarin begeleiden. Ze hebben mooie buurtprojecten, maar ook op scholen hebben ze al heel wat gecoacht.
Ook op scholen start Ambrosia's Tafel projecten waarin het de bedoeling is om leerlingen zich te laten uitdrukken in de taal die hen het best ligt. Daarvoor zetten ze heel wat activiteiten op met de leerlingen. Ook met de directie en leerkrachten gaan ze op weg. Een inleidend gesprek over wat de school of de leerkrachten bezig houdt, is de aanleiding om een interessante invalshoek te zoeken.
Zo was er bijvoorbeeld een school die vertelde dat ze over de thuissituatie van de leerlingen zeer weinig wisten. Dat werd het onderwerp om samen op weg te gaan: zinvol en muzisch. Als instap kregen de leerlingen een koffer mee naar huis met een fototoestel, een videocamera, tekenbladen en noem maar op. Allemaal materialen waarmee ze iets over hun "thuis" konden vertellen op een muzische manier, in een taal die ze zelf mochten kiezen. Van daar uit groeide een heel project, op maat van elk kind.
Uren, dagen kan ik snuffelen op de site en op het platform. Ik vind dat zo fantastisch dat Ambrosia's Tafel alle ervaringen wil delen. Ze willen niets liever dan dat mensen hun ideeën en visie overnemen en zelf verder zetten. Zo "waw", wat die bereiken! Het kan niet anders dan dat werken met "Ambrosias Tafel" een lang proces is, een engagement dat je aangaat. Het is immers de bedoeling dat hun missie, hun visie doorstroomt en doordringt tot bij het team en dat het zich uit in een procesgericht, multimediaal werken met de leerlingen. Dit is echt waar ook ik, als muzocoach voor ga.
Ik ben zeer dankbaar voor dit bezoek. Ik ben er dan ook van overtuigd dat ik wil samen werken met Ambrosia's Tafel op mijn school. Mijn team moet er klaar voor zijn en dit komt, heel zeker.
donderdag 19 mei 2011
HET MOOISTE MOMENT als muzocoach
Muzo op macarius... even schetsen... een lang verhaal
1. ALS AANLOOP even terug in de tijd
Keihard is het op Macarius, een paar jaren geleden. In een 2 à 3 jaar tijd gaat driekwart van ons personeel op pensioen. Bovendien krijgen we de vijfde nieuwe directie in acht jaar of zo. De school verhuist. (gelukkig - school op instorten, een zeil op de kopiemachine want het regent binnen, schimmel in de klas, op de ruiten... met geen pen te beschrijven) Nieuwe collega's komen en vooral... gaan. Pff... Ook anciens zien we vertrekken. Kinderen baas op onze type 1-school en het is héél zwaar. Plezant is anders. Geen vleugje muzo te bespeuren. Terwijl net dat sprankeltje muzo, dat tikkeltje meer het verschil kan maken. Dat speelse, dat sfeervolle, dat gezellige, dat bindende... dat is er niet. Niemand ligt er wakker van, er zijn belangrijkere dingen. Bovendien, beeld (muzo) wordt gegeven door een vakleerkracht, velen vinden dat zij dit zelf niet meer moeten doen.
De teneur zit niet mee. Toch, in alle miserie vinden we mekaar, als -steeds wisselend- team. We gaan elke vrijdagavond iets drinken met de collega's, en 't kan lang duren ;), we gaan op teambuildingsweekend, we spreken af op de Gentse feesten... Iedereen voelt zich betrokken en participeert.
2. MUZO OP SCHOOL
De doorlichting verplicht ons om keihard te werken. Werkgroepen voor leerlijnen rijzen als paddenstoelen uit de grond. Iedereen zet zich in, we weten amper iets van elkaar.
ANNO 2010
Vorig jaar volgt ook leerlijn muzo, daarvan ben ik de trekker.
Aan de ene kant is de start krachtig. 't Is anders dan met de andere leerlijnen, we gaan samen op weg. Anders doe ik niet mee en heeft het geen zin. Muzo is een teamgebeuren. Ik wil ervoor gaan. Op de personeelsvergadering sta ik er, met de "muzeplu". Ik wek mijn collega's met verrassende activiteiten.
Aan de andere kant is de start voorzichtig. Ik tast de beginsituatie af. We ontdekken mekaars talenten. Waar staan we, waar willen we naar toe?
SCHOOLJAAR 2010-2011
Dit jaar gaan we als team verder muzisch op weg. Enerzijds werken we aan de leerlijn. Anderzijds werken we voor het eerst een jaarthema -muzisch- uit.
1. Met het team werken we verder aan de leerlijn.
- De visie van de school is een zeer belangrijk item. Met de 'AHA' van Ines leren we alvast de belangrijkste pijlers van buiten. De bijhorende bewegingsopdrachten maken het team wakker, 't is lachen. We maken een sterkte-zwakte analyse: wat loopt goed, waar moeten we nog in groeien?
- De ontwikkelingsdoelen (BuO type 1) ordenen we per bouw. Dit document gebruiken we dit jaar en komt ter evaluatie.
2. Van theorie naar praktijk. Voor het eerst werken we een jaarthema uit: "AAN TAFEL".
Als muzo-leerkracht ben ik grote voorstander van een jaarthema. Het thema is geïntroduceerd door onze blioms (bijzondere leermeester individueel onderricht voor migranten), vanuit GOK (gelijke onderwijskansen). Gezonde voeding en activiteiten met ouders staan centraal.
Ikzelf wil dit thema helpen sturen vanuit muzische vorming. Ik vind het belangrijk dat het muzische ook effectief leeft op school. Ik vind een coach-compagnon (nieuwe collega - logo) met wie ik samenwerk, als trekker en als begeleider.
- Pedagogische studiedag oktober: samen brainstormen over mogelijke activiteiten. wat is muzisch werken? we overlopen alle talen opnieuw met muzeplu en de leerkrachten geven voorbeelden van muzische activiteiten. (bij dit coachen in team laat ik de ortho me observeren met een paar aandachtspunten)
- Muzo in de klas: Per maandthema een deel van de voedingsdriehoek werken de leerkrachten ook muzisch in de klas.
- Muzo op school: DE SHOW! Elk maandthema sluiten we af met de hele school. Elke klas stelt zijn muzische activiteit voor op een muzische manier.
- Personeelsvergadering: evaluatie van de show. bevestigen en bijsturen.
- Het schoolfeest (1ste editie!): Decor: de voedingsdriehoek in het Broodthaers-verzamelproject
- Pedagogische studiedag mei: doedag met Ines Vandoorne. Om zelf het muzische te mogen ervaren.
3. MUZOWIND
Een muzowind waait op school. Hij is zo krachtig, hij doet bewegen, hij neemt iedereen mee.
De evolutie die we zien op school is enorm. Met de leerlingen komt er een positief klimaat.
De shows zijn iedere keer toppers van formaat. Zowel leerkrachten als leerlingen groeien in het muzische. Iedereen ziet er naar uit. Ieder draagt op zijn manier zijn steentje bij. We zijn allemaal betrokken. Dit bereiken, is zó mooi, dit geeft echt voldoening.
Ik ben ervan overtuigd dat theorie en praktijk hier hand in hand gaan. Het samen werken aan muzo op vlak van visie en leerlijn, ondersteunt de praktijk.
Als muzocoach voel ik me verantwoordelijk voor dit muzisch project. Ik werk hard om alles zo goed mogelijk te laten verlopen. "Nog nooit ben je zo weinig op school geweest, maar nog nooit heb je zóveel gewerkt" zeggen mijn collega's. 't Is waar, ik heb iets van een flierefluiter, maar nu... ik ben er toch echt voor gegaan.
Elk moment dat ik iets breng voor het team, bereid ik tot in de puntjes voor. Dit zijn kansen die ik krijg, ik grijp ze met beide handen. Ik zorg dat het leuk en aangenaam is, dat ik mijn team mee heb. Ook het theoretische aspect, kruid ik met wat muzo, opdat het nog zo goed zou smaken.
Dat mijn inspanningen zijn vruchten afwerpen, doet mezelf groeien als coach.
TOT SLOT: HET MOOISTE MOMENT
De erkenning die ik, als muzocoach, krijg van collega's en directie voor de muzoweg die we als school afleggen, zijn voor mij het mooiste moment als muzocoach. Een paar spontane mails heb ik bewaard, van een collega, directie en CLB.
1. ALS AANLOOP even terug in de tijd
Keihard is het op Macarius, een paar jaren geleden. In een 2 à 3 jaar tijd gaat driekwart van ons personeel op pensioen. Bovendien krijgen we de vijfde nieuwe directie in acht jaar of zo. De school verhuist. (gelukkig - school op instorten, een zeil op de kopiemachine want het regent binnen, schimmel in de klas, op de ruiten... met geen pen te beschrijven) Nieuwe collega's komen en vooral... gaan. Pff... Ook anciens zien we vertrekken. Kinderen baas op onze type 1-school en het is héél zwaar. Plezant is anders. Geen vleugje muzo te bespeuren. Terwijl net dat sprankeltje muzo, dat tikkeltje meer het verschil kan maken. Dat speelse, dat sfeervolle, dat gezellige, dat bindende... dat is er niet. Niemand ligt er wakker van, er zijn belangrijkere dingen. Bovendien, beeld (muzo) wordt gegeven door een vakleerkracht, velen vinden dat zij dit zelf niet meer moeten doen.
De teneur zit niet mee. Toch, in alle miserie vinden we mekaar, als -steeds wisselend- team. We gaan elke vrijdagavond iets drinken met de collega's, en 't kan lang duren ;), we gaan op teambuildingsweekend, we spreken af op de Gentse feesten... Iedereen voelt zich betrokken en participeert.
2. MUZO OP SCHOOL
De doorlichting verplicht ons om keihard te werken. Werkgroepen voor leerlijnen rijzen als paddenstoelen uit de grond. Iedereen zet zich in, we weten amper iets van elkaar.
ANNO 2010
Vorig jaar volgt ook leerlijn muzo, daarvan ben ik de trekker.
Aan de ene kant is de start krachtig. 't Is anders dan met de andere leerlijnen, we gaan samen op weg. Anders doe ik niet mee en heeft het geen zin. Muzo is een teamgebeuren. Ik wil ervoor gaan. Op de personeelsvergadering sta ik er, met de "muzeplu". Ik wek mijn collega's met verrassende activiteiten.
Aan de andere kant is de start voorzichtig. Ik tast de beginsituatie af. We ontdekken mekaars talenten. Waar staan we, waar willen we naar toe?
SCHOOLJAAR 2010-2011
Dit jaar gaan we als team verder muzisch op weg. Enerzijds werken we aan de leerlijn. Anderzijds werken we voor het eerst een jaarthema -muzisch- uit.
1. Met het team werken we verder aan de leerlijn.
- De visie van de school is een zeer belangrijk item. Met de 'AHA' van Ines leren we alvast de belangrijkste pijlers van buiten. De bijhorende bewegingsopdrachten maken het team wakker, 't is lachen. We maken een sterkte-zwakte analyse: wat loopt goed, waar moeten we nog in groeien?
- De ontwikkelingsdoelen (BuO type 1) ordenen we per bouw. Dit document gebruiken we dit jaar en komt ter evaluatie.
2. Van theorie naar praktijk. Voor het eerst werken we een jaarthema uit: "AAN TAFEL".
Als muzo-leerkracht ben ik grote voorstander van een jaarthema. Het thema is geïntroduceerd door onze blioms (bijzondere leermeester individueel onderricht voor migranten), vanuit GOK (gelijke onderwijskansen). Gezonde voeding en activiteiten met ouders staan centraal.
Ikzelf wil dit thema helpen sturen vanuit muzische vorming. Ik vind het belangrijk dat het muzische ook effectief leeft op school. Ik vind een coach-compagnon (nieuwe collega - logo) met wie ik samenwerk, als trekker en als begeleider.
- Pedagogische studiedag oktober: samen brainstormen over mogelijke activiteiten. wat is muzisch werken? we overlopen alle talen opnieuw met muzeplu en de leerkrachten geven voorbeelden van muzische activiteiten. (bij dit coachen in team laat ik de ortho me observeren met een paar aandachtspunten)
- Muzo in de klas: Per maandthema een deel van de voedingsdriehoek werken de leerkrachten ook muzisch in de klas.
- Muzo op school: DE SHOW! Elk maandthema sluiten we af met de hele school. Elke klas stelt zijn muzische activiteit voor op een muzische manier.
- Personeelsvergadering: evaluatie van de show. bevestigen en bijsturen.
- Het schoolfeest (1ste editie!): Decor: de voedingsdriehoek in het Broodthaers-verzamelproject
- Pedagogische studiedag mei: doedag met Ines Vandoorne. Om zelf het muzische te mogen ervaren.
 |
| presentatie door de bomma's: ze gaan eens 'roefelen', dat bepaalt de volgorde van de show ze kunnen ook dansen: iedere keer als ze opkomen en weer vertrekken (voor het eerst verkleedkledij -zoals pruiken- aangekocht) |
 |
| reuze kookboek met alle recepten en foto's van koken met ouders en koken in de klas |
 |
| reacties van de leerlingen bij het koken met ouders, steeds door tv, fotoprojectie met beamer |
 |
| op voeding |
 |
| spreuk voor meegroeilied |
 |
| refrein meegroeilied |
 |
| toneel tafelmanieren |
3. MUZOWIND
Een muzowind waait op school. Hij is zo krachtig, hij doet bewegen, hij neemt iedereen mee.
De evolutie die we zien op school is enorm. Met de leerlingen komt er een positief klimaat.
De shows zijn iedere keer toppers van formaat. Zowel leerkrachten als leerlingen groeien in het muzische. Iedereen ziet er naar uit. Ieder draagt op zijn manier zijn steentje bij. We zijn allemaal betrokken. Dit bereiken, is zó mooi, dit geeft echt voldoening.
Ik ben ervan overtuigd dat theorie en praktijk hier hand in hand gaan. Het samen werken aan muzo op vlak van visie en leerlijn, ondersteunt de praktijk.
Als muzocoach voel ik me verantwoordelijk voor dit muzisch project. Ik werk hard om alles zo goed mogelijk te laten verlopen. "Nog nooit ben je zo weinig op school geweest, maar nog nooit heb je zóveel gewerkt" zeggen mijn collega's. 't Is waar, ik heb iets van een flierefluiter, maar nu... ik ben er toch echt voor gegaan.
Elk moment dat ik iets breng voor het team, bereid ik tot in de puntjes voor. Dit zijn kansen die ik krijg, ik grijp ze met beide handen. Ik zorg dat het leuk en aangenaam is, dat ik mijn team mee heb. Ook het theoretische aspect, kruid ik met wat muzo, opdat het nog zo goed zou smaken.
Dat mijn inspanningen zijn vruchten afwerpen, doet mezelf groeien als coach.
TOT SLOT: HET MOOISTE MOMENT
De erkenning die ik, als muzocoach, krijg van collega's en directie voor de muzoweg die we als school afleggen, zijn voor mij het mooiste moment als muzocoach. Een paar spontane mails heb ik bewaard, van een collega, directie en CLB.
woensdag 18 mei 2011
Project Marcel Broodthaers - MB
In 't SteM trek ik het kaartje van Broodthaers. Met hem ga ik de verzameltoer op.
In het begin
Wanneer moet ik beginnen? Hoe moet ik beginnen? Eind oktober is het startschot voor het jaarthema. 't Is de eerste keer dat we dat doen op school. We werken het muzisch uit, met een show als toonmoment, elke maand. Iedereen is er enorm mee bezig. Deze manier van werken is zo nieuw. Dan heb ik het nog niet over de leerlijn muzo waar we met zijn allen zo hard aan werken.
Het MB-project nú integreren zie ik absoluut niet zitten. Het zou een overload zijn. Dat wil niet. Ik heb mijn team mee, dat wil ik zo houden. Té veel van het muzo zou kunnen degouteren... Het "gepast" enthousiast zijn, het "gedoseerd" gedreven zijn, vind ik als coach op dit moment cruciaal.
Begin februari - personeelsvergadering
Een schets van MB begint met de tijdsgeest te kaderen, via Marcel Duchamp. Ik kan het niet laten, 't is sterker dan mezelf. Hoe revolutionair moeten die kunstenaars niet zijn geweest... Sinds het urinoir van Duchamp, een ready-made, een kant-en-klaar voorwerp kan kunst met alles en om 't even wat!
Ik kom bij Marcel Broodthaers. Hij, die zichzelf uitroept tot museumdirecteur met zijn departement van de arenden. Deze performance is in deze tijdsgeest niet arbitrair gekozen. Immers, het is de museumdirecteur die bepaalt wat kunst is! In dit geval erkent hij zijn verzameling van arenden allerhande als kunst.
In een heel aantal werken aanschouwen de diversiteit van zijn verzamelingen: van eierschalen tot mosselen, van steenkool tot letters.
Het concept voor het Broodthaersproject bepaal ik zelf. Ik wil het integreren in het jaarthema van gezonde voeding. Er is beslist dat we -voor het eerst- een schoolfeest zullen doen. Daar geef ik het zijn plaats.
Ik nodig de leerkrachten geheel vrijblijvend uit om mee te doen. Voor wie wil: elke klas...
- kiest een ander vakje van de voedingsdriehoek. (9 vakjes, 9 klassen)
- verzamelt één iets dat met het onderwerp te maken heeft.
- maakt er uiteindelijk iets mee
- de producten zullen we gebruiken als decor op het schoolfeest.
- opmerking: we vertrekken vanuit beeldende kunst, maar je mag àlle talen gebruiken die je wil.
Ze kunnen bij mij terecht, ook Naomi (mijn vervangster) en Kelly beloven opvolging.
Ze mogen er nog over nadenken. Iedereen doet mee, om mij te helpen. Ik ben er echt blij om.
Het coachen zelf is van zeer korte duur. Ik probeer mijn collega's zo ruim mogelijk te laten denken, ook weg van het beeldende. Zelf heb ik heel wat ideeën, ik moet wel echt op mijn tanden bijten om niet alles voor te zeggen. Ik voel nu al dat ik nodig zal zijn... Zo hoor ik bijvoorbeeld dat niet elk vakje aan bod komt omdat sommige te moeilijk zijn... Dit vind ik nog jammer, want juist door die beperking ga je verder denken. In de beperking herkent men de meester, niet? "Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel", denk ik dan. Ik ben nog maar weg en iedereen doet zijn eigen ding.
Dan ga ik er even tussenuit. Ik krijg een baby en het project zit ver...
Als ik terugkom zie ik enkele zaken veranderd. De opzet van het schoolfeest was bijvoorbeeld ook om de kinderen zélf iets -muzisch- te laten doen. Zéér laagdrempelig en niet te formeel weliswaar maar... dit zag afgeschaft, helaas. Ik werk niet meer op school dus ik hou me er buiten. Beslist is beslist. Ik kan nu nog maar weinig sturen. Ik laat me verrassen door de laatste voorbereidingen en op het schoolfeest zelf.
Schoolfeest
Ik moet toegeven, ik was zeer ontgoocheld. Ik had het zo moeilijk dat ik mijn team niet had kunnen coachen. Dat ik er niet was. Hoe kan ik me coach voelen als ik niet kan meegaan in het proces, als ik mijn team in hun proces niet kan begeleiden of ondersteunen? Hoe kan ik coach zijn als ik niet sámen op pad kan gaan, als ik geen opvolging kan bieden? Om de muzische visie echt waar te maken in de praktijk hebben we nog een lange weg te gaan. Als muzocoach heb ik nog héél wat werk.
Tegelijk zag ik ook mooie dingen. Vooreerst al dat er een schoolfeest was, een feest van en voor de kinderen en hun ouders, in onze eigen school. Dit vind ik zóóóOOoo belangrijk. Het was een gezellige, laagdrempelige bedoening. Ik zag de kinderen samen 'rappen', ook dat was leuk, allemaal in zijn context. Iedereen heeft meegewerkt. Elke leerling heeft mee het feest opgebouwd. En uiteindelijk waren de kinderen gelukkig, de ouders voelden zich betrokken... daar doen we het toch voor?
En toch... het wringt ergens. Ik zou zoveel meer uit mijn mensen kunnen halen, wat dit MB-project betreft. Toch heb ik elke inspanning en bijdrage gewaardeerd. Ik heb geen kritiek geuit, omdat ik er op dat moment niks méér mee zou bereiken. Maar ik had een leermoment. Een coach moet er zijn. Een omweg is ook een weg.
In het begin
Wanneer moet ik beginnen? Hoe moet ik beginnen? Eind oktober is het startschot voor het jaarthema. 't Is de eerste keer dat we dat doen op school. We werken het muzisch uit, met een show als toonmoment, elke maand. Iedereen is er enorm mee bezig. Deze manier van werken is zo nieuw. Dan heb ik het nog niet over de leerlijn muzo waar we met zijn allen zo hard aan werken.
Het MB-project nú integreren zie ik absoluut niet zitten. Het zou een overload zijn. Dat wil niet. Ik heb mijn team mee, dat wil ik zo houden. Té veel van het muzo zou kunnen degouteren... Het "gepast" enthousiast zijn, het "gedoseerd" gedreven zijn, vind ik als coach op dit moment cruciaal.
Begin februari - personeelsvergadering
Een schets van MB begint met de tijdsgeest te kaderen, via Marcel Duchamp. Ik kan het niet laten, 't is sterker dan mezelf. Hoe revolutionair moeten die kunstenaars niet zijn geweest... Sinds het urinoir van Duchamp, een ready-made, een kant-en-klaar voorwerp kan kunst met alles en om 't even wat!
Ik kom bij Marcel Broodthaers. Hij, die zichzelf uitroept tot museumdirecteur met zijn departement van de arenden. Deze performance is in deze tijdsgeest niet arbitrair gekozen. Immers, het is de museumdirecteur die bepaalt wat kunst is! In dit geval erkent hij zijn verzameling van arenden allerhande als kunst.
In een heel aantal werken aanschouwen de diversiteit van zijn verzamelingen: van eierschalen tot mosselen, van steenkool tot letters.
Het concept voor het Broodthaersproject bepaal ik zelf. Ik wil het integreren in het jaarthema van gezonde voeding. Er is beslist dat we -voor het eerst- een schoolfeest zullen doen. Daar geef ik het zijn plaats.
Ik nodig de leerkrachten geheel vrijblijvend uit om mee te doen. Voor wie wil: elke klas...
- kiest een ander vakje van de voedingsdriehoek. (9 vakjes, 9 klassen)
- verzamelt één iets dat met het onderwerp te maken heeft.
- maakt er uiteindelijk iets mee
- de producten zullen we gebruiken als decor op het schoolfeest.
- opmerking: we vertrekken vanuit beeldende kunst, maar je mag àlle talen gebruiken die je wil.
Ze kunnen bij mij terecht, ook Naomi (mijn vervangster) en Kelly beloven opvolging.
Ze mogen er nog over nadenken. Iedereen doet mee, om mij te helpen. Ik ben er echt blij om.
Het coachen zelf is van zeer korte duur. Ik probeer mijn collega's zo ruim mogelijk te laten denken, ook weg van het beeldende. Zelf heb ik heel wat ideeën, ik moet wel echt op mijn tanden bijten om niet alles voor te zeggen. Ik voel nu al dat ik nodig zal zijn... Zo hoor ik bijvoorbeeld dat niet elk vakje aan bod komt omdat sommige te moeilijk zijn... Dit vind ik nog jammer, want juist door die beperking ga je verder denken. In de beperking herkent men de meester, niet? "Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel", denk ik dan. Ik ben nog maar weg en iedereen doet zijn eigen ding.
Dan ga ik er even tussenuit. Ik krijg een baby en het project zit ver...
Als ik terugkom zie ik enkele zaken veranderd. De opzet van het schoolfeest was bijvoorbeeld ook om de kinderen zélf iets -muzisch- te laten doen. Zéér laagdrempelig en niet te formeel weliswaar maar... dit zag afgeschaft, helaas. Ik werk niet meer op school dus ik hou me er buiten. Beslist is beslist. Ik kan nu nog maar weinig sturen. Ik laat me verrassen door de laatste voorbereidingen en op het schoolfeest zelf.
Schoolfeest
 |
| slager |
 |
| pasta |
 |
| vis met kroonkurkjes |
 |
| decorstuk van op de show |
 |
| er is veel volk, meer dan verwacht van elke leerling hangt een werkje op |
 |
| wie wil doet mee aan de 'aan tafel' -rap |
 |
| het meegroeilied - rap, het refrein |
Tegelijk zag ik ook mooie dingen. Vooreerst al dat er een schoolfeest was, een feest van en voor de kinderen en hun ouders, in onze eigen school. Dit vind ik zóóóOOoo belangrijk. Het was een gezellige, laagdrempelige bedoening. Ik zag de kinderen samen 'rappen', ook dat was leuk, allemaal in zijn context. Iedereen heeft meegewerkt. Elke leerling heeft mee het feest opgebouwd. En uiteindelijk waren de kinderen gelukkig, de ouders voelden zich betrokken... daar doen we het toch voor?
En toch... het wringt ergens. Ik zou zoveel meer uit mijn mensen kunnen halen, wat dit MB-project betreft. Toch heb ik elke inspanning en bijdrage gewaardeerd. Ik heb geen kritiek geuit, omdat ik er op dat moment niks méér mee zou bereiken. Maar ik had een leermoment. Een coach moet er zijn. Een omweg is ook een weg.
Alles kan je leren, als je er een doel op zet
Alles kan je leren, als je er een doel op zet!
Ik, zo'n goeie dertig jaar geleden te laat ter wereld gekomen, lijk sindsdien wel altijd en overal te laat te komen.
Dit jaar echter doe ik er echt mijn best voor om overal mooi op tijd te komen. Ik ben zelfs vaak te vroeg, meestal juist op tijd en soms nog net te laat. Ik let daar echt op, en het lukt!
Over wanneer ik Marie-Lou precies verwachtte zei ik: "Als ze gelijk haar moeder zal zijn, zal 't wel wat later zijn". Neen hoor, ook zij kwam mooi op tijd!
Wat nu nog rest, op zeer korte termijn, keihard werken om die taken op tijd af te krijgen. De klok tik...
Abonneren op:
Posts (Atom)