Project Marcel Broodthaers - MB

In 't SteM trek ik het kaartje van Broodthaers.  Met hem ga ik de verzameltoer op. 

In het begin

Wanneer moet ik beginnen?  Hoe moet ik beginnen?  Eind oktober is het startschot voor het jaarthema.  't Is de eerste keer dat we dat doen op school.  We werken het muzisch uit, met een show als toonmoment, elke maand.  Iedereen is er enorm mee bezig.  Deze manier van werken is zo nieuw.  Dan heb ik het nog niet over de leerlijn muzo waar we met zijn allen zo hard aan werken.
Het MB-project nú integreren zie ik absoluut niet zitten.  Het zou een overload zijn.  Dat wil niet.  Ik heb mijn team mee, dat wil ik zo houden.  Té veel van het muzo zou kunnen degouteren... Het "gepast" enthousiast zijn, het "gedoseerd" gedreven zijn, vind ik als coach op dit moment cruciaal.

Begin februari - personeelsvergadering


Een schets van MB begint met de tijdsgeest te kaderen, via Marcel Duchamp.  Ik kan het niet laten, 't is sterker dan mezelf.  Hoe revolutionair moeten die kunstenaars niet zijn geweest... Sinds het urinoir van Duchamp, een ready-made, een kant-en-klaar voorwerp kan kunst met alles en om 't even wat!

Ik kom bij Marcel Broodthaers.  Hij, die zichzelf uitroept tot museumdirecteur met zijn departement van de arenden.  Deze performance is in deze tijdsgeest niet arbitrair gekozen.  Immers, het is de museumdirecteur die bepaalt wat kunst is! In dit geval erkent hij zijn verzameling van arenden allerhande als kunst.

In een heel aantal werken aanschouwen de diversiteit van zijn verzamelingen: van eierschalen tot mosselen, van steenkool tot letters. 

Het concept voor het Broodthaersproject bepaal ik zelf.  Ik wil het integreren in het jaarthema van gezonde voeding.  Er is beslist dat we -voor het eerst- een schoolfeest zullen doen. Daar geef ik het zijn plaats.

Ik nodig de leerkrachten geheel vrijblijvend uit om mee te doen.  Voor wie wil: elke klas...
- kiest een ander vakje van de voedingsdriehoek.  (9 vakjes, 9 klassen)
- verzamelt één iets dat met het onderwerp te maken heeft.
- maakt er uiteindelijk iets mee
- de producten zullen we gebruiken als decor op het schoolfeest.
- opmerking: we vertrekken vanuit beeldende kunst, maar je mag àlle talen gebruiken die je wil. 
Ze kunnen bij mij terecht, ook Naomi (mijn vervangster) en Kelly beloven opvolging.

 Ze mogen er nog over nadenken. Iedereen doet mee, om mij te helpen.  Ik ben er echt blij om. 

Het coachen zelf is van zeer korte duur.  Ik probeer mijn collega's zo ruim mogelijk te laten denken, ook weg van het beeldende.  Zelf heb ik heel wat ideeën, ik moet wel echt op mijn tanden bijten om niet alles voor te zeggen.  Ik voel nu al dat ik nodig zal zijn... Zo hoor ik bijvoorbeeld dat niet elk vakje aan bod komt omdat sommige te moeilijk zijn... Dit vind ik nog jammer, want juist door die beperking ga je verder denken.  In de beperking herkent men de meester, niet?  "Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel", denk ik dan.  Ik ben nog maar weg en iedereen doet zijn eigen ding.  

Dan ga ik er even tussenuit.  Ik krijg een baby en het project zit ver...
Als ik terugkom zie ik enkele zaken veranderd.  De opzet van het schoolfeest was bijvoorbeeld ook om de kinderen zélf iets -muzisch- te laten doen.  Zéér laagdrempelig en niet te formeel weliswaar maar... dit zag  afgeschaft, helaas.  Ik werk niet meer op school dus ik hou me er buiten.  Beslist is beslist. Ik kan nu nog maar weinig sturen.  Ik laat me verrassen door de laatste voorbereidingen en op het schoolfeest zelf.


Schoolfeest

slager

pasta

vis met kroonkurkjes

decorstuk van op de show

er is veel volk, meer dan verwacht
van elke leerling hangt een werkje op

wie wil doet mee aan de 'aan tafel' -rap

het meegroeilied - rap, het refrein

Ik moet toegeven, ik was zeer ontgoocheld.  Ik had het zo moeilijk dat ik mijn team niet had kunnen coachen. Dat ik er niet was.  Hoe kan ik me coach voelen als ik niet kan meegaan in het proces, als ik mijn team in hun proces niet kan begeleiden of ondersteunen?  Hoe kan ik coach zijn als ik niet sámen op pad kan gaan, als ik geen opvolging kan bieden?  Om de muzische visie echt waar te maken in de praktijk hebben we nog een lange weg te gaan.  Als muzocoach heb ik nog héél wat werk.
Tegelijk zag ik ook mooie dingen.  Vooreerst al dat er een schoolfeest was, een feest van en voor de kinderen en hun ouders, in onze eigen school.  Dit vind ik zóóóOOoo belangrijk.  Het was een gezellige, laagdrempelige bedoening.  Ik zag de kinderen samen 'rappen', ook dat was leuk, allemaal in zijn context. Iedereen heeft meegewerkt.  Elke leerling heeft mee het feest opgebouwd.  En uiteindelijk waren de kinderen gelukkig, de ouders voelden zich betrokken... daar doen we het toch voor?  

En toch... het wringt ergens.  Ik zou zoveel meer uit mijn mensen kunnen halen, wat dit MB-project betreft.  Toch heb ik elke inspanning en bijdrage gewaardeerd.  Ik heb geen kritiek geuit, omdat ik er op dat moment niks méér mee zou bereiken.  Maar ik had een leermoment.  Een coach moet er zijn.  Een omweg is ook een weg.